صبر خدا

اگر من جای او بودم .
همان یک لحظه اول ،که اول ظلم را میدیدم از مخلوق بی وجدان ،
جهان را با همه زیبایی و زشتی ،برروی یکدگر ، ویرانه میکردم .

اگر من جای او بودم .
که در همسایه صدها گرسنه ، چند بزمی گرم عیش و نوش میدیدم ،
نخستین نعره مستانه را خاموش آن دم ،بر لب پیمانه میکردم .

اگر من جای او بودم ،
که میدیدم یکی عریان و لرزان و دیگری پوشیده ازصد جامه رنگین زمین و آسمان را واژگون مستانه میکردم .

اگر من جای او بودم .
نه طاعت می پذیرفتم ،
نه گوش از بهر استغفار این بیدادگرها تیز کرده ،پاره پاره در کف زاهد نمایان ،
سبحه صد دانه میکردم .

اگر من جای او بودم .
برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان ،
هزاران لیلی ناز آفرین را کو به کو ،آواره و دیوانه میکردم .

اگر من جای او بودم .
بگرد شمع سوزان دل عشاق سرگردان ،
سراپای وجود بی وفا معشوق را ،پروانه میکردم .

اگر من جای او بودم .
بعرش کبریایی ، با همه صبر خدایی ،
تا که میدیدم عزیز نابجایی ،ناز بر یک ناروا گردیده خواری می فروشد ،
گردش این چرخ را وارونه ، بی صبرانه میکردم .

اگر من جای او بودم .
که میدیدم مشوش عارف و عامی ، ز برق فتنه این علم عالم سوز مردم کش ،
بجز اندیشه عشق و وفا ، معدوم هر فکری ،در این دنیای پر افسانه میکردم .

                                              چرا من جای او باشم .
                            همین بهتر که او خود جای خود بنشسته و تاب تماشای
                                      تمام زشت کاریهای این مخلوق را دارد ،
                                             وگرنه من بجای او چو بودم ،
                                           یک نفس کی عادلانه سازشی ،
                                              با جاهل و فرزانه میکردم .

عجب صبری خدا دارد ! عجب صبری خدا دارد !